Je zult maar Tesla-rijder zijn…
Bij alle gedoe rondom de klimaatzorgen denk ik de laatste tijd steeds vaker aan een bekend zinnetje over de invloedrijke filosoof Saulus/Paulus van Tarsus uit de eerste eeuw na Jezus’ geboorte. Voor zijn bekering tot het christelijk geloof heeft hij veel jonge christenen vermoord “menende Gode een welgevallige daad gedaan te hebben”, oftewel: in gewoon Nederlands overgezet zijnde: hij dacht dat hij God een plezier deed door de aanhangers van de nieuwe godsdienst (die hij later zelf ging aanhangen) dood te maken.
Een dergelijk gevoel bekruipt mij bij Tesla-rijders. Menende iets goeds voor de schepping (in seculiere kringen met het lelijkere woord ‘milieu’ aangeduid) te doen, blijken zij erin geluisd te zijn en de schepping met hun Tesla veel geweld aan te doen. Steeds vaker komen de negatieve effecten in het nieuws.
Allereerst is de productie van een Tesla een zo’n grote scheppingsaanslag dat een Tesla 697.612 kilometer moet rijden, wil deze zijn productieaanslag verdiend hebben.
Ook het rijden van een Tesla blijkt tegen te vallen: weliswaar vervuilt bij deze auto de uitlaat niets, maar inmiddels is gebleken dat het grootste deel van vervuiling ook bij Tesla doorgaat. Die komt namelijk door remblokjes en banden.
Vanwege het grote gewicht van de Tesla slijten wegen sneller door Tesla-gebruik en het brengt ook een groter brandstofgebruik met zich mee. Weliswaar is die brandstof geen benzine, diesel of (loeischoon want schoonste verbranding gevende en afvalproduct zijnde) gas, maar elektriciteit. Deze vanwege de zwaarte van de auto grote hoeveelheid elektriciteit moet opgewekt worden, waarbij het een irreële gedachte is dat wij groene stroom hebben. Slechts 13% van onze elektriciteit draagt de aanduiding groen, terwijl het eigenlijk in veel gevallen grijze of zwarte stroom is: opgewekt door scheppingsverontreinigende windmolens of dito zonnepanelen.
Het enige voordeel (de uitstoot vindt niet in drukke stad maar – in grotere mate! – bij Tesla-fabriek en electriciteitskentrales) kan niet opwegen tegen de nadelen.
Bij ons bedrijf Van Dam, Van Dam & Verkade rijdt één der dga’s in een Tesla, één in een hybride Volvo XC 90 en één in een diesel Volvo XC 90 (met 493.000 kilometer op de teller). Ongetwijfeld begrijpt u inmiddels welke auto ik heb. Ik betaal de meeste belasting, doch vanwege mijn (eerder in een column aangeduide) strenge geweten heb ik meer geld betalen veil voor een goed geweten en een schonere schepping. Alstublieft: heb geen medelijden met mij, maar met de Tesla-rijders (“menende de schepping een welgevallige daad gedaan te hebben…”) en met de belastingbetalers van wier gemeenschappelijk geld een miljard of vier door de w.c. gespoeld blijkt te zijn vanwege de Teslagekte…
Cor Verkade